In de jaren 50/60 waren deze prachtige holle kroppers zeldzaam. Een tilduivenliefhebber, die zo’n duivin in zijn lichthok had, nou dat was wel wat. Zelf heb ik op mijn til op het dak altijd 4 van dit soort duivinnen in allerlei kleuren op de bovenste rij van mijn lichthok. Ik gebruikte er echter altijd maar een als werkduif en de andere zaten er voor de show. Mijn beste duivin was een doorgeslagen kras postduivin, die je 10 keer naar een doffer kon gooien en altijd in een rit lucht op plat retour. Daar ving ik uiteraard de meeste doffers achter. Later ben ik mij geen specialiseren in bijstrijkende duivinnen en dat is voor de sport het mooiste. Strijkers zijn nog geen springers, zei ik. Maar bij hokbezoeken, zie ik heel weinig bijstrijkende duivinnen. Terwijl zo’n duivin voor zowel de eigenaar als de vanger een enorme adrealine geeft. Maar dan moet je er wel tegen kunnen. Buitensluiters waren er vroeger niet zo veel als nu, daar er bijna geen bijstrijkende duivinnen meer worden gehouden. Probeer het maar eens en je zult zien, dat een de sport voor jezelf veel leuker wordt.
